Ακολουθείστε ...

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Το παραμύθι του σοκ έλαβε επίσημα τέλος...

 Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΜΟΥ

kartesios180813
Το παραμύθι του σοκ έλαβε επίσημα τέλος. Για σοκ θα μιλούσαμε αν κάποιο πρωί σε πετούσαν ξαφνικά από το σπίτι σου δίχως να το περιμένεις. Τώρα πλέον το περιμένεις. Σε προειδοποίησαν με τον πλέον επίσημο τρόπο. Το άφηναν να διαρρεύσει επί μήνες. Δεν αντέδρασες. Το αντίθετο, πήγες διακοπές.
Δε σε κατηγορώ. Αυτό είχες ανάγκη. Άλλωστε ίσως και να μην πίστεψες ότι θα σου πάρουν το σπίτι. Όμως τώρα σε προειδοποίησε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών. «Αν δε σου πάρουμε το σπίτι, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες», σου είπε.
Αν μάθαινες ότι ξέσπασε φωτιά κοντά στο σπίτι σου θα επέστρεφες κι από την άλλη άκρη του κόσμου για να παλέψεις να το σώσεις. Τώρα, δεν επέστρεψες. Έμεινες εκεί. Καλά έκανες. Δε σε κατηγορώ.
Δε θα έμαθες ότι για την κατάσχεση του σπιτιού σου θα συνυπολογιστούν οι έννοιες των «αποδεκτών συνθηκών διαβίωσης» και του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Πήγες διακοπές. Ή ακόμη κι αν δεν πήγες. Έφαγες όμως τρία γεύματα την ημέρα και δε στήθηκες σε συσσίτιο. Κάπνισες κι ένα πακέτο τσιγάρα. Ίσως αγόρασες κι ένα παγωτό στα παιδιά. Άρα, ζεις σε «αποδεκτές συνθήκες διαβίωσης», οπότε θα μπορούσες να πληρώνεις το δάνειό σου τρώγοντας λιγότερο, μην καπνίζοντας και μην αγοράζοντας παγωτό στα παιδιά σου.
Αν έκανες αυτές τις θυσίες «για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες», τότε παίρνεις το παράσημο του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», οπότε ίσως δε θα χάσεις φέτος το σπίτι σου, αλλά του χρόνου. Αναλόγως πόσο κώλο έστησες στις τράπεζες, θα κερδίσεις κάποιους μήνες κάτω από κεραμίδι.
Παρ’ όλα αυτά, δεν επέστρεψες από τις διακοπές σου, δε συσπειρώθηκες, δεν ούρλιαξες, δε βγήκες στο δρόμο. Δεν πειράζει. Θα σε πετάξουν τώρα στο δρόμο οι τράπεζες. Ο δρόμος, πάντως, ήταν ο μονόδρομός σου. Σημασία είχε ο τρόπος που θα έβγαινες στο δρόμο. Αν θα έβγαινες μόνος σου ή αν θα σε πετούσαν. Σου το είχαν ξεκαθαρίσει πριν τους ψηφίσεις. Όμως πήγες και τους ψήφισες. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα.
Κι εσύ, ο κάποιος άλλος, μπορεί να απολυθείς. Βέβαια πρώτα θα αξιολογηθείς. Πόσο νεοδημοκράτης είσαι; Πόσο πιστός πασοκτσής είσαι; Ποιος βαθμός συγγένειας σε συνδέει με κάποιον υπουργό; Κι αν είσαι συγγενής κάποιου βουλευτή, πόσο παλιός και χρήσιμος είναι αυτός ο βουλευτής; Είναι ακόμη εν ενεργεία ή όχι;
Η αξιολόγηση θα είναι αντικειμενική. Έχουν εκδοθεί τόσες εκατοντάδες οδηγίες προσμέτρησης και αφαίρεσης μορίων αξιολόγησης που δε μπορείς να βγάλεις άκρη αν αξιολογήθηκες σωστά ή όχι. Άρα είναι αντικειμενική η αξιολόγηση. Έφτασες στο έσχατο σημείο αναξιοπρέπειας. Κατέκτησες την κορυφή της προσωπικής εξαθλίωσης. Σε αξιολογούν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Γιάννης Μιχελάκης.
Παρ’ όλη την ξευτίλα δεν επέστρεψες από τις διακοπές σου, δε συσπειρώθηκες, δεν πέταξες πέτρα. Δε σε κατηγορώ. Καλά έκανες. Το πήρες απόφαση μάλλον ότι αυτή η μοίρα είναι που σου αξίζει. Ίσως σκέφτεσαι «σ’ εμένα θα τύχει;». Είναι όπως τα τροχαία. «Εγώ θα σκοτωθώ;». Μέχρι που σκοτώνεσαι και παύεις ν’ αναρωτιέσαι. Όταν όμως τύχει να σου πάρουν το σπίτι και να μείνεις άνεργος, δεν έρχεται η λύτρωση. Θα συνεχίσεις ν’ αναρωτιέσαι. Θα έχεις όλο το χρόνο δικό σου για ν’ αναρωτιέσαι πώς συνέβη αυτό. Και θα δηλώνεις σοκαρισμένος.
Αυτός ήταν ο Αύγουστος του φόβου μου. Όχι, δε φοβήθηκα αυτούς. Προειδοποίησαν εγκαίρως. Κυρίως, όμως, απέδειξαν ότι δε μπλοφάρουν. Αυτόν τον Αύγουστο φοβήθηκα εσένα που δεν επέστρεψες, δε συσπειρώθηκες, δεν υπερασπίστηκες τίποτα. Είσαι χειρότερος κι από τα δέντρα. Τα δέντρα στην πυρκαγιά, αν είχαν πόδια θα έτρεχαν να γλιτώσουν. Εσύ έμεινες ακίνητος. Θα καείς. Έκανες την επιλογή σου. Αυτή φοβήθηκα φέτος τον Αύγουστο.

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί ...


Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Τη λύση θα την δώσει η απόγνωση κι όχι η ψεύτικη και γενικόλογη ελπίδα...

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ

kartesios070813

Προσπαθώ να κόψω το κάπνισμα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήταν τόσο μεγάλο λούκι. Ίσως επειδή μου αρέσει το κάπνισμα και το κόβω μόνο και μόνο για να μην πληρώνω φόρους στο κράτος. Για τον ίδιο λόγο αφήνω το αυτοκίνητο να σαπίζει ακίνητο. Δε βάζω βενζίνη για να μην πληρώνω φόρους στο κράτος. Για τον ίδιο λόγο πέρσι τον χειμώνα ήμουν με αυτούς που ψηφίσαμε να μην πάρουμε πετρέλαιο στην πολυκατοικία.
Προσπαθώ να καταναλώνω όσα λιγότερα μπορώ. Να γίνομαι όσο το δυνατόν αυτάρκης. Να έχω όσο το δυνατόν λιγότερα πάρε δώσε με το Κράτος. Ναι, έχω pc και πληρώνω σύνδεση για σταθερό τηλέφωνο και ίντερνετ. Τα εντελώς απαραίτητα. Δεν είπα ότι αποφάσισα να μονάσω. Αν αποφασίσω συνειδητά να γίνω ερημίτης, θα τα κόψω κι αυτά.
Ως τότε θα παραμείνω παρατηρητής αυτού του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων, που είναι κομμάτια της ίδιας πίτσας. Μία σπέσιαλ με απ’ όλα. Κομμουνιστές φιλελεύθερων πρακτικών, αριστεροί ριζοσπάστες του «νόμιμου μονόδρομου και της τάξης», τριτοκοσμικοί «σοσιαλιστές» που ξέπεσαν πριν προλάβουν να χορτάσουν τον νεοπλουτισμό τους και δεξιοί που κεντροφασίζονται διαρκώς αναζητώντας αναγνώριση ύπαρξης άλλοτε από τη Γαλλία, άλλοτε από τις ΗΠΑ κι άλλοτε από τη Γερμανία.
Όλοι αυτοί θεωρούν πως έχουν δίκιο. Μόνο αυτοί. Κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Αν τους ασκήσεις κριτική «διακατέχεσαι από αντι – κομμουνιστικό μένος», «παραχαράσσεις το πραγματικό νόημα της σύγχρονης Αριστεράς», «είσαι αντι-εκσυγχρονιστής και λαϊκιστής» ή «μια Κασσάνδρα που θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρώπης». Αυτές είναι οι άμυνές τους και τα επιχειρήματά τους. Ως εκεί φτάνουν. Τους ενοχλεί λιγότερο να δηλώνεις σύμφωνος με όλους, παρά να εκφράζεις καχυποψία έστω και για έναν τους. Αμέσως συσπειρώνονται, διότι στηρίζουν και σιτίζονται από το ίδιο σύστημα.
Προσπαθώ, λοιπόν, να απέχω όσο μπορώ. Όχι μόνο από την «πίτσα σπέσιαλ με απ’ όλα», αλλά κι από την κοινωνία που προμηθεύει με άλλοθι όλη αυτή την πολιτική παρακμή. Αν αυτοί που ήταν στον Ρέμο στη Μύκονο ήταν μια «εξαίρεση» κι αν αυτοί που ήταν στον Κιάμο στη Χαλκιδική ήταν μια ακόμη «εξαίρεση», αν αυτοί που τρέχουν στις συναυλίες του Βέρτη είναι μια άλλη «εξαίρεση», αυτοί που φέρνουν το «Πρώτο Θέμα» πρώτο σε κυκλοφορία είναι μια διαφορετική «εξαίρεση», αυτοί που συντηρούν αγοράζοντας όλα τα περιοδικά με τα κουτσομπολιά για τις άγνωστες βυζαρούδες των τηλεοπτικών πρωινάδικων είναι μια επιπλέον «εξαίρεση», ε συγγνώμη αλλά αν προσθέσεις αυτές κι άλλες τόσες εξαιρέσεις φτιάχνεις τον κανόνα. Μην τρελαθούμε κι εντελώς τώρα δηλαδή.
Δεν πάει να γράφει ο Guardian ότι πλέον δεν υπάρχει «λίπος»; Υπάρχει και παραϋπάρχει σε μία νέα μεσαία τάξη που δημιούργησε η κρίση. Μια τάξη νεολαμόγιων που ήρθε να καλύψει το κενό που άφησαν οι νεόφτωχοι στα μεσαία στρώματα. Είναι το στήριγμα και το άλλοθι της κυβερνητικής πολιτικής. Αν κάποια στιγμή ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας θα ζήσουμε το εξής επικοινωνιακό φαινόμενο: Θα εμφανιστούν περιπτώσεις κάποιων από αυτά τα λαμόγια που έχουν 4 διαμερίσματα και 3 εξοχικά, να χάνουν από την τράπεζα τη δηλωμένη «κύρια κατοικία τους». Θα βγουν λοιπόν οι Κεδίκογλου και θα μας πείσουν ότι αυτή είναι η πλειοψηφία των «θυμάτων των τραπεζών» κι ότι η κυβέρνηση «δεν είναι  ανάλγητη».
Την ίδια ώρα, στα παρασκήνια και στα σιωπηλά, κόσμος και κοσμάκης θα πετάγεται στο δρόμο χάνοντας το μοναδικό ρημαδόσπιτό του που αγόρασε με δανεικά. Όμως η μαγική εικόνα θα έχει πλασαριστεί με την πολύτιμη συνεισφορά των νεολαμόγιων. Τότε πραγματικά ελπίζω να γίνει η αποκάλυψη του χάους και το «ο  σώζων εαυτόν σωθήτω» να βρει την απόλυτη δικαίωσή του. Διότι όλοι ξέρουμε για τα νεολαμόγια. Όλοι υποπτευόμαστε ότι κάποιοι κρύβουν στο υπόγειο «αλεύρι και λάδι». Όμως τώρα απλώς δεν τους συμπαθούμε. Όταν μας πάρουν το σπίτι και δούμε τον ροδομάγουλο να ρεύεται από το πολύ φαΐ, θα γεννηθεί το μίσος.
Τότε ίσως αλλάξει κάτι. Γιατί τη λύση θα την δώσει η απόγνωση κι όχι η ψεύτικη και γενικόλογη ελπίδα. Όταν βρεθεί πεινασμένος κόσμος στο δρόμο δε θα υπάρχει ούτε η πολυτέλεια για διαφωνίες μεταξύ συνιστωσών και  γραμμών, ούτε ο χρόνος για διευκρινίσεις εκ μέρους των τοπικών κυβερνητικών και συνεργαζόμενων βουλευτών. Εκεί στον πάτο που θα συναντηθούμε δε θα υπάρχει καιρός για αναδιαρθρώσεις και διορθωτικές κινήσεις. Η τελευταία μάχη θα είναι και νικητής θα βγει ο πιο απεγνωσμένος.