Άλλο αποχή και άλλο λούφα...

Οι καλποκαμμένοι

Την επόμενη Κυριακή έχουμε εκλογές. Η πρόσφατη χυδαία κυβερνητική παρουσία της επενδυτικής αριστεράς απογοήτευσε όπως ήταν φυσικό πολλούς πολίτες που την εμπιστεύτηκαν.

Έτσι, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των πολιτών, λόγω αυτής ακριβώς της απογοήτευσης αλλά και του ότι δεν τους εκφράζει κανένα κόμμα, σκέφτονται να απέχουν αυτή τη φορά από τις κάλπες.

Δεν ξαναπλησιάζω κάλπη, μου είπε μια φίλη καλποκαμμένη πλειστάκις στη ζωή της, αλλά μη δυνάμενη να χωνέψει την τελευταία φορά που την πάτησε από τη χυδαιότητα και την ξετσιπωσιά της πρώτης φοράς αριστερά.

Κατανοητή βεβαίως η απογοήτευση και η αντίδραση οργής που οδηγεί στην αποχή από τις εκλογές. Κατανοητό απόλυτα και το ότι κανένα από τα υπάρχοντα, παρωχημένα εντελώς, πολιτικά κόμματα δεν είναι ικανό να εκφράσει τη βούληση κάποιου ποσοστού πολιτών, ιδίως εκείνων που όλα αυτά τα χρόνια της λεγόμενης οικονομικής κρίσης έχουν προχωρήσει μπροστά και έχουν πράξει την προσωπική τους επανάσταση με επανάστηση των αξιών και της ζωής τους.

Το σύστημα όμως το οποίο έχουμε εμείς οι ίδιοι στήσει και με τους κανόνες του παίζουμε όλοι μαζί, είτε συμμετέχουμε στις εκλογές και στην πολιτική είτε όχι, δεν καταλαβαίνει και δεν επηρεάζεται αρνητικά από την απογοήτευση, την οργή και τη σιχαμάρα μας όταν εκφράζονται με αποχή (ή με λευκή και άκυρη ψήφο) μόνο από τις εκλογές.

Διότι η αποχή από τις εκλογές είναι αναμφισβήτητα μια σπουδαία πολιτική στάση, όταν όμως δεν εδράζεται στο συναίσθημα αλλά υποστηρίζεται από συγκεκριμένη πολιτική θεωρία και κυρίως στάση ζωής, την οποίαν όμως στη νεοελληνική κοινωνία δεν τη συναντούμε ούτε καν στον αυτοαποκαλούμενο αναρχικό χώρο, παρά μόνο σε λιγοστά μεμονωμένα πολιτικά όντα.

Η αποχή από τις εκλογές (καθώς και η λευκή ή άκυρη ψήφος), όταν εδράζεται στην στιγμιαία έκφραση αρνητικού συναισθήματος και όχι σε διαρκή συνειδητή πολιτική στάση ζωής με αποχή από κάθε πολιτική υποχρέωση προς το οργανωμένο κράτος, ευνοεί το σύστημα διότι αυξάνει τα ποσοστά όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων αφού μειώνει τον παρονομαστή του κλάσματος που τα υπολογίζει.

Η στιγμιαία έκφραση συναισθήματος απόρριψης για το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου επιτυγχάνεται μόνο με περιφρόνηση των μόνιμων πλασματικών διλημμάτων που θέτει αυτό, χρησιμοποιώντας τους διάφορους κατά καιρούς χρήσιμους ηλίθιους, όπως τα δήθεν ακραία φόβητρα και τους απολιτίκ σφουγκοκωλάριους των αγορών, με συμμετοχή στις εκλογές και με “τρολάρισμα” του συστήματος, δηλαδή με έγκυρη ψήφο σε κάποιο κόμμα που πιθανότατα δεν θα μπει στη Βουλή. Αλλιώς, πάλι συμβιβασμένη ψήφο στο μη χείρον όπως συνήθως με ελπίδα που πεθαίνει τελευταία και γι’ αυτό θα μας θάψει όλους ή συνειδητή αποχή από όλες τις πολιτικές υποχρεώσεις προς το κράτος και προσωπική μετάβαση σε άλλο πολιτικό σύστημα, όχι μόνο λάκισμα από την κάλπη. Διότι άλλο αποχή και άλλο λούφα...

ΠΗΓΗ